فکر آمدنت ، تصور چگونه آمدنت؛ و خلاصه کی آمدنت؛

 مشق دفتر عشقم شده است؛

راستی چرا؛ چرا نمی آیی؟

ما را قابل دیدار نمی دانی، یا دیدارت را از ما دریغ می داری؟!

تو عاشقانه های من و ترانه های

چه زود تو را از یاد برده ایم، تو که عنایت لطفت همیشه می بارد؛

هر چه فکر می کنم، چگونه غربت و تنهاییت را

امضا کرد ه ایم و این چنین دم از عشق می زنیم

به نتیجه ای نمی رسم!

ای نتیجه تمام خلاصه های خدایی،

ای مهدی، ای یگانه منجی و یگانه معشوق

بگو بمیر می میرم، بگو نمیر می مانم

پس تو بیا پرده بر افکن ناز بس است....